Karaman Coğrafyası

Karaman Coğrafyası

Toplam nüfus ise 220 bindir. Yüzölçümü bakımından Türkiye genelinde 34. Merkez ilçe nüfu su bakımından 27 ilden büyüktür iklimi yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve yağışlı geçer. Son yılların yağış ortalaması 350 mmdir Son yıllarda yapılan gölet ve sulama kanalları ile tarıma daha bir canlılık gelmiştir. Ovada kuru tarım yapılan bölümlerde tahıl türleri, sulu tarım yapılan bölümlerde ise sanayi bitkileri yetiştirilir

Karaman 37.11 kuzey enlemleri, 33.15 doğu boylamları arasında iç Anadolu bölgesinin güneyinde yer alır. Kuzeyinde konya, güneyinde Mersin doğusunda Ereğli, güneydoğusunda Silifke, batısında antalya yer alır. deniz seviyesinden yüksekliği 1033 metredir. Yüzölçümü 9590 km2dir. Merkez il nüfusu 106 bindir

Anadoluda medeniyetin Gelişim safhalarında karaman bulunduğu yer itibarıyla önemli bir tarım ve hayvancılık merkezi geçit yeri olmuştur.

hititler bütün komşularıyla münasebetlerinde Konya-Karaman yolunu takip etmişler. iranlılar ise Yunanistana olan seferlerinde ve iskender seferinde Karaman ovasından geçerek Suriyeye ulaşmışlardır. Seferlerin buradan yapılmış olmasının sebebi Karamanda bu devirde verimli bir arazi ve gelişmiş bir tarım hayatının bulunmasıdır.

karaman, il sınırları içerisinde bulunan arazinin üçte ikisi dağlıktır. ilin en yüksek dağı, Sarıveliler ilçesinde bulunan, Orta Toroslarda ki Yunt Dağıdır ve yüksekliği 3227 metredir. Ayrıca, il merkezinin 20 Km. kuzeyinde bulunan Karadağ, 2271 metre yüksekliğindedir. Sönmüş bir volkanik dağdır.

il merkezi ovada kurulmuştur. Hemen güneyinde Torosların uzantıları yer alır. Mut yönünden Akdenize, merkez toroslar üzerinde, önemli bir geçit olan Sertavul Beli Geçidi, iç Anadoluyu Akdenize bağlayan önemli geçitlerden biridir. Daha güneyde ve görkemli Orta Toroslar ın üzerinde, Ermenek, Baş yayla ve Sarıveliler ilçeleri yer almaktadır. Bu bölgede yer alan Göksu Nehrinin iki ana kolu, Orta Toroslarla birleşerek, dik ve derin uçurumlu Taşeli Klikya platosunu oluşturmaktadır.

Kazımkarabekir ilçesinden güneye inildiğinde, yine Toroslara ulaşılır. Buranın en yüksek dağı Hacıbaba Dağı ile, doğusunda yer alan Musa, Yülek ve Çavdarlı tepeleri, daha güneyde, Toroslara dahil Geyik ve Bolkar Dağlarına ulaşılır.

Ayrancı ilçesini kuşatan dağlar Bolkar, Bozoğlan, Musa, Meke ve Çakırdağ silsileleridir. Toroslara dahil bu Dağların arasındaki tarihi Mara Yolu ndan içel iline ulaşma olanağı mevcuttur.

Karaman etrafında bulunan dağların ve Karadağ çevresinde, ovada yeralan iç denizin kıyı kesimlerinde, falezlere rastlanmaktadır. Bu falezlerin Taraça, Seki diklikleri l ile 10 m. arasında değişmektedir. 900-995-1010 m. yükseltilerde yer almaktadırlar. jeolojik devirlerde bu falezler, Karaman-Konya-Ereğli havzasındaki iç denizin seviye değişmelerine bağlı olarak meydana gelmiştir.

Bu havzada yer alan Karadağ, andezit ve dazit intifalarından meydana gelmiş intifalar, bazaltik lavların çıkışı ile son şeklini almıştır. Karadağ, esas itibariyle büyük bir koni görünümündeyse de, aslında üç koninin birbirleri ile kaynaşmasından meydana gelmiştir. Bu üç koni, Karadağın en yüksek noktası Mihaliç tepe 2271 m. bunun kuzeyindeki, Baştepe ve doğusundaki Kızıltepe konileridir. Baştepenin üzerinde, çapı 150 m. olan bir krater bulunmaktadır.

Karadağda yer alan kraterlerin en büyüğü, büyük bir kısmı tahrip olan Mihaliç konisi üzerindedir. Bu kraterin uzun ekseni 500 m. ve genişliği 600 m.dir. Bu konilerin yaşları da aynı değildir. En yenisi Baştepe konisidir. Zira, çok daha yüksek Mihaliç tepe konisinin zararına, onu kısmen parçalayarak çıkmıştır. Bölgede bulunan diğer volkanik koniler ise trakit, andezit tüfleri ve hematit cinsi tüflerden oluşmuştur.

Karaman ilinin iki önemli ovası bulunmaktadır. il merkezinden Konya ve Ereğliye doğru deniz seviyesinden 1000-1050 m. yükseklikte verimli Karaman Ovası yer almaktadır. Alanı 600 kın olan ovada, tarıma engel olmayacak şekilde hafif dalgalanmalar ve insan eliyle oluşturulmuş büyükler bulunmaktadır. Diğer bir ova Ayrancı Ovasıdır. Ovanın genişliği 375 km deniz seviyesinde yüksekliği ise 1010 – 1026 m.dir.

Hacıbaba Dağı 2481 K.K.Bekir Orta Toroslar Tektonik Yunt Dağı 2327 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik Karadağ 2271 Merkez Orta Toroslar Volkanik

B.Koçaş 2158 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik Azıtepe 2149 Merkez Orta Toroslar Tektonik Göktepe 2082 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik Kurtoğlu Tepesi 2073 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik

Turansa Dağı 2045 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik Belenyurt 2010 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik Savdat Beli 2003 Ermenek Orta Toroslar Tektonik Yaman Tepe 1975 S.Veliler Orta Toroslar Tektonik

Karaduvar 1946 Ermenek Orta Toroslar Tektonik Yılanlı Tepe 1936 Başyayla Orta Toroslar Tektonik K.Sınat Tepe 1925 Ermenek Orta Toroslar Tektonik Asar Dağı 1553 Ermenek Orta Toroslar Tektonik

ilin belli başlı akarsuları içinde en büyüğü ve önemlisi Göksu Nehridir. Yer köprü Santrali mevkisinden çıkan nehir, Yünalanı mevkiinde Akdenize dökülür. Uzunluğu 296 km. olan nehrin, il sınırları içindeki uzunluğu ise 47 kın.dir.

il içinde doğan akarsulardan en önemlisi, Gödet Çayıdır. 81 km. uzunluğundaki bu çay, Yüzlük Dağından doğup Gödet Barajında son bulmaktadır.

Ayrancı Barajını dolduran Berendi Çayı, Göztaşı tepeden doğup büyük bir vadi oluşturduktan sonra Sudurağı, Aşıran, Kubaşan ve Akçaşehir Canhasan ovalarında kaybolan 80 km. uzunluğundaki ibrala Deresi 2.7 debiye sahiptir.

Ermenek Çayı, 112 km. uzunluğundadır. Göksu Nehrinin bir koludur. 56 km.si, Karaman sınırları içinde bulunmaktadır Mut yakınlarında Suçatı denilen yerde Prinç suyu ile Göksu nehrine birleşir. Ermenek çayını, Göktepe yakınlarında Mençek suyu, Ermenek içinden akan Maraspoli suyu, muz vadide Bahçe gözü suyu, Nadire değirmenleri suyu. Balkusan çayı ve Zeyve Çayı beslemektedir.

Diğer akar sular ise, sel rejimli özelliğe sahip, Deliçay, Eskiçay ve Kocaderedir Egemen olan iklim yapısı, genelde yazları sıcak ve kurak kışları soğuk ve kar yağışlı olan karasal iklim yapısıdır. Yani, iç Anadolunun temel iklim yapısı, burada da görülmektedir. Ancak, ilin batı ve güneyinde, Orta toros Dağlarının Göksu ve kolları tarafından derin bir şekilde yarıldığı vadi tabanlarında, yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçen Akdeniz iklim özellikleri de görülür. Yağış genellikle kış ve ilkbahar aylarında, yağmur ve kar şeklindedir.

ilde görülen karasal iklim özelliklerinin sonucu, bitki örtüsü olarak da step bozkır türü bitki topluluğu görülmektedir. Bu nedenle, il topraklarının %34ü, yani 320.772 hektarlık alan, çayırlık ve meradır.

il topraklarının %21,2 si ormanlık alandır. 199.678 hektarlık bir alanı kaplayan ormanlarımızın, ne var ki, önemli bir bölümü baltalık ve maki örtüsü halindedir. Bunun nedeni, Karamanın ilk çağlardan beri yerleşime açık oluşu ve bu yüzden ormanların tahrip edilmiş olmasıdır. Tahrip edilen orman örtüsünün yerinde, çalılıklardan ve yabani zeytinden oluşan, Akdenize has maki bitki örtüsü görülmektedir.

Ormanlarımızı oluşturan ağaç türleri meşe, çam, ladin, sedir, katran ve ardıçtır. Ayrıca Toros Dağları arasında dar ve sulanabilen uzun vadi tabanlarında söğüt, kavak ve yabani meyva ağaçları da görülmektedir.

Karaman Valiliğince 1996 yılı içerisinde Hazineye ait toplam 9 milyon mlik alan ağaçlandırılmak üzere çeşitli kamu ve özel sektöre ait kuruluşlara tahsis edilmiştir.Bu çerçevede ilk olarak il Özel idaresince 780.000 mlik alanın ağaçlandırılması çalışmasına başlanmıştır